در بین عناصر کم مصرف، آهن مهم­ترین عنصر جذبی گیاهان زراعی به شمار می ­رود. آهن مهم­ترین جایگاه را در ساخت کلروفیل و میزان فتوسنتز داشته و در سیستم آنزیمی و تنفس گیاه ضروری می­ باشد. بنابراین استفاده بهینه از آهن باعث افزایش ماده خشک خواهد شد. در مقابل، از اثرات کمبود آهن می­ توان به کاهش محتوای رنگدانه ­های فتوسنتزی و میزان سبزینگی (به علت افزایش نسبی کارتنوئیدها) و نهایتاً کاهش توان فتوسنتزی گیاه اشاره کرد. باید توجه داشت که افزودن آهن به خاک در فرم غیرکلات، بخصوص در خاک­ های آهکی ایران، تاثیری در فراهم آوردن آهن برای گیاه و میکروارگانیسم­ ها ندارد؛ چرا که آهن موجود به صورت آزاد به سرعت هیدراته شده و به صورت هیدروکسیدهای آهن رسوب می کند و در نتیجه برای گیاه قابل استفاده نخواهد بود.

از علائم کمبود آهن در بافت گیاه، بروز کلروز برگ های جوان می باشد که در ابتدا رگبرگ ها سبز باقی مانده [کلروز] و در کمبود شدیدتر، برگ ها به سرعت سفید و خشک می گردند [نکروز]. گیاهانی که با کمبود آهن مواجه می شوند معمولاً برگ های کوچک، گلهای ریز و شفافیت خود را از دست می دهند.

^®Pro.Fe به علت تکنولوژی کلات پیشرفته، در بسترهای مختلف با دامنه پی اچ (pH) اسیدی تا قلیایی قابل جذب است. ^®Pro.Fe با حلالیت کامل در آب، علاوه بر مصرف خاکی، قابلیت استفاده در سیستم آبیاری قطره ای و غرقابی را نیز داراست.